Sinds dat Bollie in ons leven is, is er best veel veranderd. Op een positieve manier. Het hebben van een pup/hond is hard werken, maar je krijgt er ontzettend veel voor terug. Lekker cliché hè? Toch is het echt zo. We kunnen ons een leven zonder Bollie niet eens meer voorstellen. En dat is zo’n korte tijd.
Bollie maakt van ons een echt ‘gezinnetje’
Sommige mensen vragen of we alvast aan het ‘oefenen’ zijn om als gezin door het leven te gaan nu we een hond hebben. Velen zien een hond – denk ik – als een voorbode voor een baby/kind (en ergens snap ik dat wel), maar eigenlijk oefenen we niet, we doen het gewoon. Waar we voorheen nergens rekening mee hoefden te houden, zorgen we er nu voor dat Bollie niets tekort komt. We spelen met hem, borstelen hem, maken mooie wandelingen en knuffelen erop los. Gaan we weg of op pad? We nemen Bollie het liefst mee! Zo hebben we dus onlangs onze trip naar Noorwegen afgezegd en in plaats daarvan een weekje weg geboekt naar een vakantiepark waar honden welkom zijn én waar Bollie heerlijk kan ravotten in het bos. Wat dat betreft is het net ons kind, want je weet wat ze zeggen: als de kinderen het leuk hebben, hebben wij het leuk. Helemaal waar voor ons kind op vier poten 😉
Meer structuur in een dag
Waar we voor Bollie niet echt rekening hoefden te houden met de tijd, is dat nu wel anders. We hebben een verdeling gemaakt wie hem wanneer uitlaat en wanneer hij zijn eten krijgt. ’s Ochtends wat langer blijven liggen is er nu niet meer bij, maar vinden we dat erg? Welnee! Dat het even zeer deed om de wekker te horen, ben je direct vergeten zodra Bollie je vol blijdschap en een kwispelende staart goedemorgen komt knuffelen. Na het ochtendritueel kunnen we prima nog een paar uur terug naar bed. Bollie zoekt immers ook zijn mandje weer op, haha! Die vindt het ook nog te vroeg, de lekkere luilak.
Een frisse neus halen doen we dagelijks
Nu ik als zelfstandige vanuit huis werk, is het wel lekker om een frisse neus te halen. Even een welverdiende pauze en wat zuurstof en (als het meezit) zonlicht opdoen. Je kunt de klok er hier bijna op gelijk zetten doordeweeks. Zodra de klok 11 uur slaat, is het voor Bollie tijd om heel duidelijk te maken dat we nu toch echt moeten gaan lopen. Alle knuffels worden uit zijn speelgoedmand gehaald, 100 poten worden gegeven… baasje, ik wil NU lopen. Ik kan het soms nog net rekken tot 11.15 uur, maar veel later wordt het niet. En als we dan eenmaal samen buiten zijn, is het ook gewoon lekker. We hebben de grootste lol. Ook als het regent!
Nog een leuke bijkomstigheid: we zien meer in onze buurt en spreken veel meer buren. Ik geloof dat ik nu pas echt up-to-date ben van wat er allemaal speelt in onze fijne woonwijk. Zo hoor je nog eens wat. Inmiddels zijn we zelf ook onderdeel van de lokale buurtwacht geloof ik. Niets ontgaat ons, haha! Oh, en Bollie houdt me ook goed aan het werk, want elk blikje, papiertje en noem het maar op geeft hij (enigszins onder dwang) aan mij om het vervolgens in de prullenbak te gooien…
Veel gezelligheid!
Het hebben van een hond geeft zoveel gezelligheid. Je bent immers nooit alleen. Er drentelt altijd wel iemand achter je aan of houdt je vanaf een strategische plek goed in de gaten. Bollie is ons maatje! We koken samen, drinken koffie samen, stofzuigen samen en nog veel meer. ’s Avonds rond een uurtje of 20.00 uur ploffen wij op de bank en ligt hij bij onze voeten. Dat geeft echt een knus en warm gevoel!
Iedereen wil ‘m knuffelen
Wat meneer Bollie ook goed in de gaten heeft, is dat hij een zeer hoog aaibaarheidsgehalte heeft. Zodra hij maar volwassenen of kinderen ziet, blijft hij staan en doet de ‘staredown’. Hij zet zijn puppyoogjes op, neemt een super schattige pose aan en blijft nèt zo lang zitten, totdat die mensen hem aaien of totdat ze uit het zicht zijn. Dat laatste is soms best een gedoetje. Sta je daar met een hond die niet wil lopen… Maar 9 van de 10 keer heeft Bollie geluk. Vrijwel iedereen moet hem even knuffelen en aaien. We worden dan ook vanaf het begin overladen met lieve complimenten. Bollie is dol op die aandacht en dat hij zo lief is tegen iedereen, vinden we heel fijn. Mensen zien Bollie dus graag!
Lachen, gieren en brullen
De capriolen die Bollie soms uithaalt, werken regelmatig op onze lachspieren. Zo graaft meneer kuilen buiten in de tuin om zijn botjes te begraven, en probeert hij het binnen ook, maar schuift dan met zijn neus over de grond om ‘luchtzand’ over zijn botje te gooien. Hilarisch om te zien! Ook rammelt meneer met zijn voerbak als hij honger heeft, kijkt hij televisie met zijn koppie liggend op de salontafel en duwt de salontafel weg om genoeg ruimte te hebben om te liggen als hij genoeg heeft van het televisie kijken. Lekker portret is het soms ook, maar wel ons portret… <3
Om deze blog niet te zoetsappig te maken, ook nog even een opsomming van minder positieve dingen die we graag voor lief nemen:
- de losse hondenharen (ze zitten echt overal)
- het gekledder bij de waterbak (ik ben soms net Assepoester)
- de stinkende scheten
- de omgeploegde tuin
- het struikelen over de hondenspeeltjes
- het altijd in de weg staan als je je schoenen wilt aantrekken
Hebben jullie huisdieren? Welke mooie dingen brengen zij in je leven?
Liefs,
Amanda
Deze artikelen vind je denk ik ook leuk om te lezen:
- Puppy fotoshoot? Mijn ervaring: zeker doen!
- Berner sennen puppy – (P)update augustus 2019
- Review GIGI Laboratories 3D Hyalu Fill Eye Power Cream
Foto’s in dit artikel door Daniëlle Kock – DaKo Fotografie.
Wat een mooi artikel met stuk voor stuk prachtige foto’s van jullie harige kindje op vier poten 😉 Wat een schatje is Bollie ook! Ik kan me de knuffels van anderen dan ook heel goed voorstellen.
Heel bijzonder wat een huisdier je allemaal kan brengen. Ik kreeg dit jaar Pippa en zij heeft mij ook al zo veel gebracht. Vooral de gezelligheid, de ontelbare keren dat ik bij thuiskomst (zelfs als ik alleen de container uiten zet) een heel warm welkom krijg en de vele hilarische momenten had ik niet willen missen.
Als je eenmaal zelf een huisdier hebt, dan weet je echt precies wat ik bedoel. Zelfs al zijn we maar even buiten om iets uit de schuur te pakken, die staart gaat vrolijk alle kanten op alsof hij je in geen dagen heeft gezien. Zo lief! Pippa is me er natuurlijk ook eentje, inmiddels staat ze bekend al de Photobombing Pippa, haha 😉
Zo herkenbaar dit!
Leuk om te horen!
Wat mooi om te lezen! En zo herkenbaar, wij hebben dan geen hond met wel altijd lieve katten welke voor ons echt onze kindjes zijn. Ze lopen dan ook niet buiten, maar zijn altijd bij ons als we thuis zijn. Helaas zijn wij er het afgelopen half jaar 3 verloren door ziekte, waarvan onze Tommie 2,5 week geleden. Wij missen ze enorm en het verdriet is groot. Maar wat zijn wij dankbaar dat wij deze schatjes in ons leven hebben gehad, ze hebben ons leven zoveel leuker gemaakt. Ze hebben zich in ons hart genesteld en komen er nooit meer uit <3
Wat verdrietig dat jullie in zo’n korte tijd huisdieren zijn verloren. De band die je opbouwt met een huisdier (hond of kat) is zo bijzonder en waardevol, dat het gemis des te groter is. Zo mis ik mijn vorige honden ook niet steeds met heel mijn hart. Toch ben ik – net als jij – heel dankbaar dat ik ze gekend heb en van ze heb mogen genieten. Ze zullen altijd verankerd zijn in ons hart.