Als je op zoek bent naar tips tegen zwangerschapsmisselijkheid in het eerste trimester, dan zit je hier goed. Ik schrijf deze blog terwijl ik aan het tweede trimester ben begonnen, maar de misselijkheid in het begin van mijn zwangerschap vergeet ik niet zo gauw. Daarom deel ik vanuit persoonlijke ervaring graag de tips die voor mij werkten om de misselijkheid draaglijk te maken.

Zwangerschapsmisselijkheid tips

Tot week 6 van mijn zwangerschap had ik totaal geen last van kwaaltjes. Ik heb er zelfs nog grapjes over gemaakt dat ik me niet anders dan anders voelde. Nou, dat had ik beter niet kunnen zeggen, want vanaf week 6 begon de misselijkheid. Het begon met een weeïg gevoel in mijnmaag, maar al gauw werd het dagelijks meerdere keren overgeven. Tot het moment zelfs dat ik vanaf week 9 ook geen slokje water meer kon binnenhouden. Door de zwangerschapsmisselijkheid viel ik in het eerste trimester dan ook een kilo af. Uiteindelijk heb ik aan de bel getrokken bij mijn huisarts en kreeg ik medicatie voorgeschreven.

Die medicatie zorgde ervoor dat het daadwerkelijk overgeven werd onderdrukt, maar het gevoel van misselijkheid en de neiging tot overgeven bleven 24/7. Mijn dagelijkse routine was vanuit bed naar de bank en andersom. Constant vergezeld door een (kots)emmer, want dat was op dat moment mijn grootste vriend. Vanaf week 12 ging het langzaam beter. Ik was nog wel dagelijks misselijk, maar meer met vlagen. Uiteindelijk verdween de misselijkheid compleet vanaf week 17.

Ik durf eerlijk te zeggen dat ik vanaf week 6 t/m week 17 in standje overleven heb gestaan. Soms twijfelde ik aan mezelf of ik mezelf niet aanstelde, want zoveel vrouwen zijn zwanger en die werken gewoon fulltime. Ik kon me gewoon niet voorstellen hoe ze dat deden. Ben je op dit moment ook zo ontzettend misselijk, besef je dan dat je niet de enige bent. Sommige vrouwen zijn soms een beetje misselijk, anderen hebben gewoon meer of veel pech. Voordat ik mijn tips tegen zwangerschapsmisselijkheid deel, wil ik je nog wel op het hart drukken dat je goed naar je lichaam moet blijven luisteren. Neem contact op met je verloskundige of huisarts als je merkt dat je niet meer kunt functioneren en de misselijkheid je complete dag beïnvloedt. Echt doen hoor!

Tips tegen zwangerschapsmisselijkheid

Hieronder volgen mijn tips tegen zwangerschapsmisselijkheid die mij persoonlijk door deze heftige periode hebben gesleept. Ik heb helaas geen gouden tip, maar deze tips maakten de misselijkheid tijdens de zwangerschap wel draaglijker. En heel soms was de misselijkheid ook even weg waardoor ik weer een beetje kon ontspannen.

Reisbandjes tegen wagenziekte

Deze tip klinkt misschien heel gek, maar onder het mom van ‘baat het niet, dan schaadt het niet’ bestelde mijn man voor mij reisbrandjes tegen wagenziekte. Deze bandjes gaan misselijkheid tegen door middel van een drukpunt op je polsen. Omdat ik op het punt was beland dat ik alles wilde proberen, heb ik ze omgedaan en ik merkte oprecht verschil. Het haalde eerst de scherpe randje van de zwangerschapsmisselijkheid af en soms verdween het even helemaal naar de achtergrond. Ik sliep er zelfs mee. De reisbandjes zijn er in allerlei kleuren en zijn niet duur (wel zo fijn). Zelf had ik de ‘Seaband – Polsband – Volwassenen – 2 stuks‘ gekocht (via Bol.com), maar ik kwam er later ook achter dat ze er speciaal zijn voor zwangeren, zoals de ‘Seaband Mama – Acupressure – Volwassenen – Polsband- 2 stuks‘.

Let wel even op dat je de juiste maat besteld, sommige zijn alleen geschikt voor kinderen.

Gember

Je zult overal lezen dat het belangrijk is om te blijven drinken, zeker als je veel overgeeft. Gehydrateerd blijven is key. Helaas reageerde mijn maag echt op heel veel dranken compleet verkeerd. Het enige wat ik binnen kon houden was gemberthee of kamillethee. Met name gemberthee heb ik veel gedronken, althans, telkens een slokje. In gember zit het stofje ‘gingerol’ wat het signaal in het braakcentrum van je hersenen blokkeert. Ik dronk het de hele dag door en ervaarde zeker verlichting. De misselijkheid was niet weg, maar het was wel minder aanwezig. Ik dronk de Gemberthee van Zonnatura. Vind je gemberthee niet te pruimen? Dan kun je ook kiezen voor gembercapsules, of gemberkoekjes.

Kleine porties blijven eten

Als je misselijk bent, moet je misschien helemaal niet aan eten denken. I know! Maar een lege maag verergert het misselijke gevoel juist. Ik at daarom door mijn zwangerschapsmisselijkheid heen. Dat klinkt helemaal niet fijn en dat is het ook niet, maar ik merkte wel echt verschil. Om de 1,5 tot 2 uur zette ik een wekker zodat ik wist dat het tijd was om iets lichts te eten. Ik at met name beschuit, droge kaakjes, crackers, een droge bruine boterham, toetjes met een beetje muesli, appel, noedels, rijstwafels, waterijsjes en kippensoep. Veel daarvan is licht verteerbaar, want anders raakte mijn maag weer compleet van slag.

Wat mijn maag bijvoorbeeld echt niet kon verduren, was mango, krentenbrood, cola, havermout en banaan. Ook warm eten ging vrijwel altijd fout ’s avonds. Dan zat ik te vechten om het enerzijds binnen te krijgen en vervolgens om het ook binnen te houden. Ik at daarom alleen waar ik echt trek in had en koos ’s avonds met enige regelmaat voor een koude maaltijdsalade.

Eerst eten, dan opstaan

Zodra ik wakker werd, was ik al misselijk. Het is meer dan eens gebeurd dat ik gelijk over mijn nek moest als ik opstond. De tip om eerst iets te eten voordat ik opstond hielp me daarbij. Standaard lag er dan ook een rol met droge kaakjes op mijn nachtkastje. Alles om te voorkomen dat mijn maag een driedubbele salto maakte. Eenmaal een paar droge kaakjes verder bleef ik nog minimaal een halfuur liggen voordat ik omhoog kwam. Helaas werkte het niet altijd, maar het heeft me wel geholpen.

Veel slapen

Als je net als ik last hebt van zwangerschapsmisselijkheid die 24/7 aanwezig is, dan is slapen het enige moment dat je kunt ontspannen. Ik probeerde dan ook zoveel mogelijk en zo lang mogelijk te slapen en deed tussendoor ook regelmatig dutjes. Vermoeidheid verergert de misselijkheid, dus probeer zoveel mogelijk te slapen en als dat niet lukt om te rusten.

Nog een tip tegen zwangerschapsmisselijkheid die hierbij hoort, is om niet compleet horizontaal te slapen. In plaats daarvan sliep ik weken achter elkaar in een soort zittende houding. Wij hebben de luxe van een elektrisch verstelbaar bed, dus ik kon het hoofdeinde daarvan gemakkelijk omhoog zetten. Heb je geen verstelbaar bed, dan kan een extra kussen ook helpen. Extra tip: lees ook mijn ervaring over ‘slapen met een zwangerschapskussen‘.

’s Nachts ook eten

Door de misselijkheid werd ik ’s nachts ook regelmatig wakker. Gek werd ik ervan, want het gevoel van een lege maag maakte dat de zwangerschapsmisselijkheid heel erg aanwezig was. Daarom at ik elke keer als ik wakker werd gedurende de nacht ook iets. Alles om een lege maag te voorkomen, want als er iets in mijn maag zat dan kon ik gewoon weer in slaap vallen.

Zet op vaste plekken een emmer neer

Zwangerschapsmisselijkheid kan ineens komen opzetten. Ik had dan ook op sommige momenten niet voldoende tijd om naar het toilet te rennen. Om mezelf meer rust geven, heb ik daarom op vaste plekken een emmer neergezet. Zo stond er standaard een emmer naast mijn bed en naast de bank. Ging ik aan de wandel, bijvoorbeeld even naar de keuken, dan nam ik de emmer zelfs mee. Het gaf mij wat meer rust dat ik wist, als het opkomt, dan kan ik het daarin kwijt. En ja, het was ook praktisch met schoonmaken. De inhoud van de emmer kiepte ik zo in de wc, even (schoon)spoelen en weer door.

Doe rustig aan en vraag om hulp

Waarschijnlijk zul je met heftige misselijkheid al zo rustig mogelijk aan doen, maar het is goed om constant je grenzen te bewaken. Elke keer als jij over een persoonlijke grens gaat, merk je dat de misselijkheid heftiger opspeelt. Beweeg dus rustig. Van op de bank gaan zitten (laat je niet neervallen) tot douchen en aankleden. Alles op je gemak. En neem ook gerust pauzes. Ik merkte bijvoorbeeld dat de zwangerschapsmisselijkheid veel heftiger werd als ik me had ingespannen om mijn haren te wassen. Dat was voor mij echt een uitputtingsslag. Mijn man heeft daarom met enige regelmaat geholpen om mijn haren te wassen, en als hij er niet was dan ging ik tussendoor in de douche op een bankje zitten.

Ook huishoudelijke taken die zo gewoon lijken, hadden veel invloed op de misselijkheid. Even de was doen op zolder was er gewoon niet meer bij. Als ik 5 stappen op de trap had gezet, dan was ik al buiten adem. Ook onze hond Bollie uitlaten kon ik niet meer. Alhoewel ik het heel moeilijk vond om hulp te vragen, heb ik het toch gedaan. Zo kwam mijn moeder dagelijks langs om Bollie uit te laten en deed Wouter (mijn man) alles in het huishouden. Van koken tot stofzuigen, alles om mij te ontzien. Daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor! Het grappige was dat elke keer als ik ze bedankten voor iets, dat ze me gek aankeken, zo van ‘ben jij mal, we doen het graag voor je’.

Frisse lucht

Geurtjes waren voor mij ook een trigger. De geur van koffie en vis kon ik echt niet aan. Ik rende er letterlijk voor weg. Als iemand een kopje koffie wilde drinken, dan moest dat van mij op minimaal 5 meter afstand en met de deur open. Mijn moeder dekte haar koffie zelfs voor mij af. Overal waar ik ging stond een deur of een raam open, zodat er geen vieze luchtjes bleven hangen.

Gewoon even huilen

Constant misselijk zijn of moeten dealen met je misselijkheid kost je niet alleen veel energie, het vraagt ook veel van je mentale staat. Ik zat er soms echt even doorheen en dan gooide ik al mijn emoties tijdens een flinke huilbui eruit. Dat gaf mij weer wat ruimte om door te gaan. Je bouwt toch emotioneel gezien een bepaalde spanning op. En dat is volkomen logisch. Je voelt je niet meer jezelf, je bent verdrietig, je voelt je down, je raakt gefrustreerd en soms voel je je zelfs ondankbaar, want: ‘je zou toch op een roze wolk moeten zitten?’. Nou, nee hoor dat hoeft echt niet. Je weet dat je door deze periode heen moet, maar het is soms ook volkomen shit. En al die gevoelens mogen er gewoon zijn.

Door te huilen kon ik even ontladen, maar misschien helpt schreeuwen of van je af schrijven voor jou beter. Of lucht je hart bij iemand die je vertrouwt en vanwie je weet dat zij een luisterend oor kunnen zijn, zonder dat ze advies geven waar je niet op zit te wachten. Probeer uit wat voor jou werkt, want je die spanning kun je maar beter kwijt zijn. Voor jezelf en voor de kleine.

Afleiding zoeken

Een andere tip tegen zwangerschapsmisselijkheid is heel veel afleiding zoeken. Omdat ik al niet zo heel mobiel was, keek ik daarom veel series. Ik durf bijna te zeggen dat ik Netflix heb uitgespeeld, want ik heb heel wat series en films verslonden in de weken dat ik zo ontzettend misselijk was. Verder dan tv kijken kwam ik nu eenmaal niet, want voor het lezen van een boek of tijdschrift had ik geen energie.

Andere ideetjes van afleiding die misschien voor jou werken, kunnen zijn:

• kleuren voor volwassenen
• Pinterest-bord maken voor de toekomstige babykamer
• mediteren
• luisteren naar (rustgevende) muziek

Zwangerschapsmisselijkheid en medicatie

Zoals je in deze blog al eerder kon lezen, heb ik medicatie gehad om de zwangerschapsmisselijkheid te onderdrukken. Ik kreeg ‘Emesafene’ voorgeschreven voor 10 dagen en heb dit recept daarna nog 2 keer voor dezelfde periode herhaald. Elke keer in goed overleg met de huisarts. Ik heb dus een ruime maand medicatie geslikt. Elke 12 uur mocht ik 1 tablet innemen. Na ongeveer 2 uur werkte de pil voor zo’n 8 uur lang en dat verschil kon ik goed merken. Alhoewel de misselijkheid niet weg was, werd het braken wel onderdrukt. Ik kon door mijn misselijkheid heen eten en hield ook alles (weer) binnen. Een hele opluchting.

Na zo’n 20 dagen probeerde ik de medicatie af te bouwen, maar dat ging helaas nog mis. Pas na 25 dagen kon ik het afbouwen. In plaats van twee keer per dag een tablet, slikte ik twee keer per dag een halve. Daarna nam ik enkel de halve tablet nog in de ochtend en een paar dagen later kon ik zonder.

Alhoewel het voor mij als een hele stap voelde om aan de bel te trekken, heb ik nooit het gevoel gehad dat ik me aanstelde. Sterker nog, de verloskundige en de huisarts waren vol begrip en medeleven. Ze vonden het heel vervelend en begrepen maar al te goed dat het de verkeerde kant op ging. Ik kon niet meer goed functioneren, ging van mijn bed naar de bank (met een emmer) en hield zelfs geen slokje water meer binnen. Eigenlijk deed ik alles al om het eerste trimester door te komen, maar dat werkte op een gegeven moment niet meer. Ik wil je daarom heel erg op het hart drukken om het bespreekbaar te maken hoe je je voelt en hoe je functioneert. Een beetje misselijkheid is normaal en een paar keer overgeven ook, maar wat niet normaal is, is dat je niet meer kunt functioneren.

Ik kan je voor nu alleen maar heel veel sterkte wensen en een virtuele knuffel geven, want ik weet hoe rot je je kunt voelen als je zo misselijk bent. Voel je vrij om mij een berichtje te sturen (via e-mail of via mijn instagram), als je gewoon even behoefte hebt aan een luisterend oor of een momentje waarop je even wat aanmoediging nodig hebt. Ik ben er voor je. Girl, hang in there. You can do it, powervrouw!

Oh, en heb jij een persoonlijke tip die jou onwijs heeft geholpen? Deel hem zeker in een reactie, want je helpt er zoveel vrouwen mee!

Liefs,
Amanda

Dit artikel bevat affiliate links.