Verbouwen en verhuizen tijdens corona. Ga er maar aan staan. Onze wereld stond echt even op zijn kop. Toen we het huis kochten was er nog niets aan de hand, maar toen we de sleutel kregen was alles anders. De eerste corona-maatregelen waren nèt ingegaan en de verbouwing van ons droomhuis moest nog beginnen. Dat bracht behoorlijk wat uitdagingen met zich mee.

Oplevering & sleuteloverdracht

Een nieuw huis is natuurlijk super gaaf! Toen we eenmaal wisten dat het van ons was, sprongen we een gat in de lucht. Die dreigende donkere (corona)wolk zagen we nog niet aankomen, maar dat veranderde al snel. In de week voor de oplevering en de sleuteloverdracht werden de maatregelen vanuit het RIVM ingesteld. Niet alleen wij, maar heel de wereld was die eerste paar dagen in rep en roer. Corona was compleet nieuw voor ons allemaal.

Wouter en ik raakten niet in paniek. We hadden namelijk van tevoren een hele planning gemaakt. Alles was in kannen en kruiken, dacht we. Wel liepen we die planning nog even door om te zien of we aan alles hadden gedacht. Tot zover alles onder controle.

Terug van vakantie (wat voor mij geen vakantie was, omdat veel opdrachtgever hun activiteiten moesten aanpassen en ik dus veel extra werkzaamheden moest verrichten), kwam de datum voor de sleuteloverdracht dichterbij. Die oplevering kwam – zoals je al zou verwachten – met extra voorzorgsmaatregelen vanuit de makelaar. Bij de oplevering (het laatste rondje in het nieuwe huis om alles te controleren) mochten maximaal 3 mensen aanwezig zijn: de verkoper, de makelaar en de koper. Oftewel, alleen Wouter kon bij de oplevering aanwezig zijn. Ik moest het thuis afwachten.

Dat voelde logischerwijs een beetje als een domper. Natuurlijk was het goed dat er extra maatregelen werden genomen ter bescherming van ieders gezondheid, maar het hele ‘jeej we krijgen zometeen de sleutel-gevoel’ was er niet. Gelukkig was alles verder in orde en kreeg Wout gelijk de bos met sleutels mee. Ja, je leest het goed, nog voordat we bij de notaris hadden getekend. Daar gingen we namelijk na de oplevering heen, en ook dat was een verhaal apart.

Tekenen bij de notaris is geen feestje (meer) tijdens corona

Aangekomen bij de notaris namen we plaats in een speciaal ingerichte wachtruimte. Bij de deur stond een laag tafeltje waarop we onze pasporten moesten neerleggen. Een medewerker met handschoentjes aan kwam de pasporten ophalen. Uiteraard op ruim 1,5 meter afstand en zonder een hand te geven. Het voelde een beetje als een ziekenhuisbezoek. Heel vreemd. Zodra de pasporten waren gecontroleerd, werden we naar een andere grotere ruimte begeleid waar de notaris aan een lange tafel zat te wachten. We namen plaats op ruim 2 meter afstand van haar. Het doornemen van de aktes kon beginnen. Toen er uiteindelijk getekend moest worden werden de papieren al sjoelend doorgegeven. Ik moest er een beetje om lachen op dat moment, het voelde wat ongemakkelijk en anders dan anders. Niet alleen voor ons, ook de notaris gaf aan dat ze het feestelijke tintje miste wat er normaal gesproken bij het tekenen voor een huis komt kijken. Na het tekenen van alle aktes reden we natuurlijk direct terug naar ons nieuwe huis. Ik was immers niet bij de oplevering geweest, dus ik was reuze benieuwd hoe het huis eruit zag nu het helemaal leeg was. 

Ik startte met verhuisvlogs maken

Toen Wout en ik hoorden over de corona-maatregelen was het direct duidelijk dat niet alle familie, vrienden en kennissen ons nieuwe huis konden zien. In elk geval niet voor en tijdens de verbouwing. We hadden op dat moment ook geen idee wanneer dat wel weer mogelijk zou zijn. Ik vond dat best een pittige situatie. Juist al je zo gelukkig bent met een enorme stap in je leven, dan wil je dat delen met iedereen die je lief is. Het feit dat dat niet kon/mag, vond ik echt moeilijk te verteren. Creatief als ik ben, besloot ik toen om in mogelijkheden te denken. Ik haalde mijn vlogcamera van zolder en bedacht dat ik het hele avontuur dan ging vastleggen op video. De verhuisvlogs waren geboren! Vanaf het moment dat we de sleutel kregen ben ik gestart met vloggen en deelde ik vrijwel wekelijks een nieuwe verhuisvlog op mijn YouTube-kanaal. In de eerste verhuisvlog (de ik hieronder zal neerzetten) kun je zien dat we gingen tekenen bij de notaris en geef ik ook een hometour. Achteraf ben ik heel blij dat ik ben gaan vloggen, want zo kon ik niet alleen ons avontuur delen met iedereen (zo was iedereen toch betrokken), maar het feit dat we dat nu allemaal kunnen terugkijken, vind ik ook heel fijn. Wat was het een pittige klus, en wat hebben we veel werk verzet! Ik ben eigenlijk gewoon heel trots als ik de verhuisvlogs zelf terugkijk. Aan de andere kant weet ik ook dat ik de extra tijd van het vloggen en het bewerken van de video’s met momenten heel pittig vond. Zeker omdat ik zoveel energie nodig had voor het verbouwen en het verhuizen. 

Het begin van de verbouwing

Verbouwen is verbouwen zou je zeggen, maar met het hele corona-tijdperk kwam er nog behoorlijk wat bij kijken. We hadden onszelf een behoorlijk strakke deadline gegeven: in 2 maanden tijd moest de klus geklaard worden. Met een goede planning en afspraken kom je een heel eind natuurlijk. Toch kan ik je vertellen dat de uitdagingen er volop waren. Naast dat we overal zeep en andere desinfectie-spullen hadden staan, moesten we ook nog telkens 1,5 meter afstand tot elkaar bewaren. Ga daar maar aanstaan als je ook bedrijven inhuurt die veilig hun werkzaamheden moeten uitvoeren. Het was een geregel van jewelste, elke dag weer. Van het dagelijks desinfecteren van de deurklinken tot goede communicatie over wie in elke ruimte aan de slag gaat. Bij dat laatste heeft mijn vader tijdens de gehele verbouwing een hele grote rol gespeeld. Hij zorgde er elke dag voor dat alles goed geregeld werd. Dat was best pittig, want naast alles regelen, was hijzelf ook druk bezig met verbouwen in ons huis zelf. Hij was dus niet alleen bezig met zijn eigen werkzaamheden, maar ook nog eens met tig anderen. Petje af voor mijn paps dus! 

Veel vertraging op meubels

Toen we het huis in 2019 kochten, dachten we ‘slim’ te zijn door toen al gelijk voor meubels te gaan kijken. Zo kochten we naast een nieuwe hoekbank en dinertafel in december 2019 ook nieuwe lampen, salontafels en stoelen in maart 2020. We gingen er toen nog vanuit dat de levertijd zo rond de 12 weken zou zijn, wat eigenlijk heel gebruikelijk is. Nou, met corona dus niet. Vrijwel alles liep vertraging op. Balen natuurlijk, maar op zich geen ramp, want we zouden toch nog wel even aan het verbouwen zijn. De nieuwe hoekbank kwam eerder dan verwacht en was op tijd, maar de rest werd allemaal pas veel later geleverd. Wat zeg ik? Op de lampen wachten we – anno oktober 2020 – nog. Toen het er op een gegeven moment naar uitzag dat we op de eettafel ook langer moest wachten dan verwacht, hebben we contact gezocht met de leverancier en een leentafel kunnen regelen. Tsjah, je moet soms wat. Die tafel was echt niet onze smaak, het stond voor geen meter in de compleet nieuwe en verbouwde woonkamer, maar we konden in elk geval de tijd overbruggen. 

Geen housewarming

Na 3 maanden intensief verbouwen, schoonmaken en verhuizen zaten we dan eindelijk in ons nieuwe huis. Reden voor een feestje meestal, maar de geplande housewarming ging helaas niet door. Dat was ook best wel balen, maar heel eerlijk? Ik vond het toen wel helemaal prima zo. Alles het zoveel energie gekost, dat ik een housewarming helemaal niet zag zitten. Althans, op dat moment niet. Zou mijn batterij weer helemaal opgeladen zijn, dan was het weer een ander verhaal. In plaats van een groot feest in één keer, hebben we iedereen apart op visite laten komen. Dan heb ik het over iedereen die graag wilde komen kijken, met name directe familie. Op dat moment waren er nog steeds corona-maatregelen van kracht waardoor we ook niet teveel mensen tegelijk konden ontvangen. Een rare bedoeling om op deze manier ons nieuwe huis te laten zien, maar we beseften ons ook dat we in elk het huis konden laten zien. Dat was daarvoor niet vanzelfsprekend meer. Ik denk op dit moment niet dat er ooit nog een housewarming komt. Wel zouden Wout en ik het leuk vinden om bijvoorbeeld Oud & Nieuw groots bij ons thuis te vieren. Of dat er dit jaar inzit, ik heb geen idee, maar dan komt er altijd wel een nieuwe Oud & Nieuw, toch? Geduld is een schone zaak.

Verbouwen en verhuizen tijdens corona

Al met al hebben we best wat uitdagingen gehad. Zeker als ik het zo eens opgesomd zie staan. Ik vraag me soms nog oprecht af hoe we het allemaal voor elkaar gebokst hebben. Het was/is echt een bizarre tijd (geweest). Het nieuwe normaal? Ik hoop van niet. Voor iedereen die op dit moment ook druk bezig is met verbouwen en/of verhuizen: zet ‘m op! Wij weten hoe pittig het kan zijn en corona maakt het (soms) een stukje pittiger. Maar het is absoluut niet onmogelijk om tijdens corona alle verbouw- en verhuisperikelen in goede banen te leiden. Naast alle stress, frustratie en vermoeidheid hebben wij er ook veel van geleerd. Klinkt lekker cliché, maar het is oh zo waar. Op het moment dat je op je tandvlees loopt, jezelf overeind houdt ondanks de vermoeidheid en doorbikkelt op pure wilskracht, maar toch nog kunt blijven lachen: dat zijn de momenten die je laten zien hoeveel je eigenlijk in je mars hebt. Telkens als ik zo’n moment had – en ik heb er best een paar gehad durf ik eerlijk toe te geven – bedacht ik me weer waar ik het voor deed: ons droomhuis, ons nieuwe thuis. Het ging me niet om de materialistische kant, maar juist om de emotionele waarde die ikzelf hecht aan ‘ons plekje’. Dat hebben we weten te realiseren! En het was alles meer dan waard!

Liefs,
Amanda

Deze artikelen vind je denk ik ook leuk om te lezen:

• Verhuisvlog #2 | Muren slopen, broodjes kroket en Bollie wil ontbijtkoek
• Piekercursus helpt tegen piekeren
• Handige tips als er mensen bij je inwonen